Natuur

Volgens Dave Khan, lid van de expeditie naar het Trakarding-Trumbau-gletsjersysteem, begint het ijs op de Everest ’s nachts hier en daar in te storten. Het gerommel en geschraap is zo luid dat het onmogelijk is om te slapen.

Met behulp van sensoren die de trillingen van de gletsjermassa’s meten, ontdekten de onderzoekers dat extreme kou, het contrast tussen dag- en nachttemperaturen en klimaatverandering in het algemeen verantwoordelijk zijn voor het nachtelijke gerommel. Het ijs op de Everest is extreem gevoelig voor deze factoren.

Pagina's: 1 2

Een van de grotten op het grondgebied van Vietnam bleef tot het einde van de jaren 2000 volledig onaangeroerd, maar toen het eindelijk besloot om deskundigen te onderzoeken, waren de kenmerken ervan echt onder de indruk.

De unieke grot, Hang Son Doong genaamd, is 9 kilometer lang en op sommige plekken 200 meter hoog! Het is waarschijnlijk de grootste grot op aarde. Hij is in ieder geval vijf keer groter dan Deer Cave (Maleisië), die eerder de titel van grootste grot op aarde droeg.

Een team speleologen uit het Verenigd Koninkrijk vond de ingang in 2009, verborgen door vegetatie. De grot maakt deel uit van een groot ondergronds systeem in het Fongnya Kebang National Park, dat meer dan anderhalfhonderd grotten en holtes bevat, waarvan de meeste nog niet zijn onderzocht.

Pagina's: 1 2

Een biologiestudent in Zuid-Afrika had het geluk om een schimmel te ontdekken die voorheen onbekend was voor de wetenschap. Hij noemde de ontdekking de “witte geest”.

Bij het sequencen van het DNA ontdekten wetenschappers dat ze te maken hadden met een lid van het geslacht Hericium. Het kreeg de wetenschappelijke naam Hericium ophelieae, die verwijst naar een van Shakespeare’s gedichten met regels over “lange sluier”, “mooi als sneeuw” en “witte geest”. Experts geloven dat een dergelijke naam het uiterlijk van de vondst perfect karakteriseert.

Pagina's: 1 2

Prachtige mosbolletjes met een rijke groene kleur worden soms op gletsjers gevonden. Interessant is dat ze in kolonies met gelijke snelheid en in dezelfde richting bewegen.

Deze knobbels werden voor het eerst beschreven in 1950 door de IJslandse meteoroloog Jon Petur Ejorsson, die ze jökla-mýs noemde, wat “glaciale muizen” betekent in het IJslands.

Volgens deskundigen groeien de “muizen” door onzuiverheden op het ijsoppervlak en is het niet erg gebruikelijk om ze waar te nemen.

Zodra de onderzoekers deze bolletjes voor het eerst zagen, vroegen ze zich af waar dit fenomeen vandaan kwam. Er wordt opgemerkt dat de “muizen” moeten bewegen om te overleven, omdat elke kant moet worden verwarmd door de zon, anders sterft het mos.

Pagina's: 1 2

In het watergebied van Chetumal (een baai voor de kust van Mexico) hebben wetenschappers het op één na diepste “blauwe gat” op aarde ontdekt. Het is in feite een enorme zeegrot met een diepte van ongeveer 274 meter.

Gegevens die zijn verkregen tijdens het duiken en met behulp van echolocatie en monsters suggereren dat de oppervlakte van het gat ten minste 13,7 vierkante meter is en dat de zijkanten zeer steil zijn.

Qua diepte overtreft het gat alleen zijn “zus” die in de VRC is gevonden (die telde 300 meter).

Pagina's: 1 2