Met alle respect voor Nolan en zijn talent, complexe en echt diepe personages zijn nooit zijn echte kracht geweest (vooral vrouwelijke personages). Tegelijkertijd is hij een meester in het bouwen van complexe en ingewikkelde plots, die vaak in feite afzien van klassieke dramaturgie en schijnbaar noodzakelijke bogen voor elk personage. In hetzelfde “Dunkirk” is er geen personage als zodanig, maar een collectieve held. In het geval van “The Case” gaat hij zelfs nog verder, door het centrale personage simpelweg Protagonist (in eenvoudige woorden – de hoofdpersoon) te noemen en hem in een bepaalde atmosferische wereld te plaatsen. David Lynch en Alain Resnais spelen in feite op hetzelfde veld, maar of ze in hetzelfde team zitten als de Brit is een andere vraag.
De klachten van het publiek over Nolans Dovod zijn eenvoudig – het is zeker een complexe en dynamische actiefilm, maar het is ook een klassiek geval van concept boven inhoud. Zo’n 153 minuten durende attractie is moeilijk om je aan te binden.
